ده الفصل الاول فى السلسله الربعه ها تكون بعنوان (الحصاد) الى ها يكون فيها حصاد كل الى زرعه على فى حياته
الامتحان الدنيا دى كلها امتحان كبير قوى ولزم تدخله لزم ده قانون الدينا مهما كنت قوى وحطت قانون لى نفسك برضه لزم تدخل امتحان الدنيا الان ده القانون الكبير قوى ولزم تعدى منه على وصل لى الاختبار النهائى يا تره عمل فيه ايه عرف يعدى وله لا
بدايه الفصل
بعد مرور سنه
البيت بتاعى فى القاهره
امى : لميتا على يله علشان الفطار
على : مفيش احلى من الفطار بتاعك يا تيته يا عسل
امى : مش ها تبطل ها تفضل طول عمرك بكاش زى ابوك
لميتا : (اتعلمت تتكلم عربي) بس ايه ده يا تيته فطير على الصبح
امى : ايوه يا ام نص لسان فطير فيها هو فى احلى من اكل الفطير المشلتت
ابراهيم : صباح الخير
امى : صباح النور يا حبيبى النتيجه بتعتك ظهرت
ابراهيم : ايوه ها روح اجبها
نزلت ليليان و فرح و راضى صحى من النوم و نزله يفطره و بعد كده لبسه اتقسمه اتنين راضى خد فرح و راحه الجامعه يشوفه النتيجه و ابراهيم خد ليليان و راحه الجامعه بتعتهم وصل ابراهيم و راح مع ليليان شافه النتيجه
ليليان : (فرحانه) نجحنا يا ابراهيم نجحنا
ابراهيم : بجد جبت تقدير كام
ليليان : جبت امتياز يا عم الف مبروك
ابراهيم: (فرح جدا) بجد وانتي
ليليان : لا انا مش جمده زيك انا جبت جيد جدا
ابراهيم : تعوضى فى الترم الى جى يا قمر
ليليان : ماشى يا عم المهم بمنسبه الحاجه الجامده دى ها تفسحنى فين
ابراهيم : تعالى نتغده فى مطعم بره و نشوف راضى عمل ايه هو و فرح يله
فى مشهد اخر
سليم مع رايس الجماعه
شخص : (خلص امضاء ورق) تمام يا سليم اتفضل
سليم : (خد الورق) طيب استأذن انا
شخص : استنا يا سليم اقعد
سليم : (قعد قدامه) خير يا فندم
شخص : انتا لسه زعلاً
سليم : اصل الى مات مكنش كلب يعني
شخص : انا عارف انه بنى ادم بس هو كان عارف انى كل ده ها يحصل صح وله غلط
سليم : صح بس الموضوع دى خلنى احس انى عاجز مفيش حاجه قادر اعملها
شخص : نصيب يا سليم ده كله نصيب محدش كان يقدر يعمل حاجه
سليم : لا كنت اقدر اجيب اشطر دكاتره فى العالم علشان تعالجه
شخص : بس محصلش عارف ليه علشان ده قدر قدره انه يموت فى الوقت ده خلاص يا سليم الى مات مات و اتدفن و ارتاح المهم الى جي
سليم : عندك حق اكيد هو فى حته تانيه و مرتاح عن الدنيا و قرفها بقولك ايه انا ماشى عايز مينى حاجه تانيه
شخص : لا يا سليم اتفضل
طلع سليم و الشخص ده فتح خزنه طلع منها تلفون قمر صناعى و عمل تلفون لى واحده
شخص : وحشتيني
واحده : لو وحشتك كنت اتصلت
شخص : غصب عنى يا حبيبتى الشغل كان كتير الفتره دى بس انا ها عوضك نتقابل النهارده بليل فى شقه بولاق
واحده : (صوتها فيه سعاده) ماشى سلام
شخص : سلام يا قمر
فى مشهد اخر
سليم وصل المكان بتاعه و فتح درج المكتب و طلع منه صوره لى ولد فى سن العشرين كان سليم بيربيه و معتبره زى ابنه بس مات بسرطان حزن جدا و هو باصص لى الصوره و بعد كده حطها مكنها و قفل الدرج و جاله و احد اسمه فريد الديب
سليم : خير يا فريد بقالك مده بتلح على المعاد ده خير
فريد : (قاعد متوتر) فى مشكله يا باشا
سليم : ايه هيا
فريد : مصنع الاغذيه الى فى الصعيد عامل لينا مشاكل
سليم : مشاكل ايه
فريد : المصنع بقى كبير جدا و قريب ها يدخل فى منافسه شرسه معانا
سليم : و ايه المشكله يعنى السوق كله فى حاله منافسه
فريد : مش زى ده المصنع ده ممكن يكتسح السوق و يقعد ناس كتير جدا و ده ها يخل بالتوازن فى سوق الاغذيه انا رافع ايد ناس كتير جدا عايزن يحرقه المصنع ده و منى الديب مسافره
سليم : يحرقه المصنع ههههههه دحكتنى يا فريد طيب خليهم يجربه و سعتها ملف الاغذيه ها يولع
فريد : طيب شور عليا اعمل ايه
سليم : خليهم يسكته الصوت لو عالى شويه البعبع ها يصحى و سعتها ها يخوف الناس كلها
فريد : البعبع مات يا سليم
سليم : انتا متخيل انه لما يموت مش ها يعرف يعمل حاجه على الصمدى كفائه يصحيكم من النوم على كوابيس قولهم يعقله عيله الصمدى خلاص بقت فى حته تانيه خالص
فريد : يا باشا انا جى علشان تشور عليا بحل مش علشان تخوفنى انا خايف من ساعت ما عرفت القرار بتعهم
سليم : يعنى انتا عارف ايه ممكن يحصل
فريد : علشان كده انا هنا
سليم : طيب امشى انتا و انا ها تصرف
فى مشهد اخر
الشايب قاعد فى مكتب ايهاب المحمدى معه
ايهاب : و بعدين يا شايب
شايب : مش عارف
ايهاب : ملف الاثار بيخرم منى فى اثار كتير جدا طلعت فى بنى سويف و المنيا و اسيوط و اتسرقت و اتهربت بدون علمنا
شايب : ازى يا ايهاب بيه الملف ده بتاعك يعنى انتا الى تحكمه
ايهاب : احكمه ازى انا شغلى الم الاثار و ابعتها لى الباشا و هو يطلعها و الباشا دلوقتى مات مين مكانه
شايب : محدش مكانه
ايهاب : طيب ده كلام ملف كبير زى ده مفيش حد مسؤول عن حكمه
شايب : طيب يا ايهاب بيه انا ها عمل شويه اتصالات مع الكبار و احاول اعرف الحاجه الى طلعت دى راحت لى مين و نرجعها الوضع كده ميطمنش الناس الى فوق لو غضبها طلع ها ياخد الكل
ايهاب : طيب يا شايب شوف و رد عليا اتفضل
المشهد الريسي
منى و سندى قعدين على شط جزيره فى البحر ورهم قصر كبيره مليان خدم و حراسه
سندى : ده الجو هنا تحفه
منى : ايوه اوي
سندى : انا مش عايزه ارجع مصر
منى : مش ها ينفع يا سندى انا عندى هم ما يتلم و بعدين ايه اميره و على مش عايزه تشوفيهم
سندى : نجبهم يعيشه معانا هنا
منى :طيب و المدرسه بتعتهم
سندى : مش لزم تعليم هو التعليم ها يخده منه ايه
منى : طيب انا مش ها رد عليكى رد عليها انتا
انا : (لسه عايش مفجأه مش كده صح) اقولها ايه ده شغل ***** سندى بطلى دلع انا عندى شغل كتير سايبه
قعدا أحيل فى سندى علشان ترجع وافقت لمينا هدمنا و خدنا طياره هيلوكوبتر من الجزيره لى مطار المكسيك و من مطار المكسيك لى مطار القاهره وصلنا هناك وسامح كان مستاني
سامح : حمدله على السلامه يا علي
انا :…… يسلمك يا سامح
ركبنا وصلنا البيت دخلت جوه
على : (جرى عليا بالحضن) وحشتنى جدا
انا : انتا اكتر يا حبيبى فين الباقي
لميتا : (نزلت وتكلمت عربي) انتا شرفت يا استاذ
انا : ايه ده اتعلمتى عربي
لميتا : طبعا سنه بره البيت مفيش حتى تلفون لزم حجت كتير تتغير
انا : مين المطلقه دي
لميتا : (دخلت فى حضني) وحشتنى يا بابا
انا : انتى اكتر يا حبيبه بابا
امى : رجعت يا بيه
انا : ايوه يا ست الكل
قعدنا نتلكم انا وامى ومعايا على ولميتا بعد كده دخلت المكتب قعدت فيه كان وحشنى جدا ولعت سيجاره وبصيت لى النار وانا بفتكر
فلاش باك
قاعد فى البيت القديم وماسك الولاعه وفى الايد التانيه التلفون وفاتح الوت ساب استلمت رد امى ورميت الولاعه لقيت رساله تانيه من ليليه بى موافقه قومت وانا ببص حوليا لقيت النار فى كل حته طلعت منها بالعافيه بعد ما دراعى اتحرق منه شويه ركبت العربيه رحت الشقه جبت على وسامح وسبنا القنبله ونزلنا رحت لى ليليه الشقه
ليليه : ايه الى حصل
انا : جاسر مات وعرفت كل حاجه ها تعرفى تفكى الاسوره دي
ليليه : فين الفلوس
انا : ها ديكى الفلوس بس ابنى يعيش
ليليه : مفيش فلوس خلاص
انا : خلاص خلاص انا ها ديكى الفلوس الى انتى عايزها تعالى معايا
خدتهم ورحنا المطعم خليت سامح بره ودخلت بيها المكتب وفتحت غرفه الازمات
انا : خدى فلوس على قد ما تقدري
ليليه : (بصت لى الفلوس وفتحت بقها)
انا : فكى الجهاز يله
ليليه : ( طلعت مفتاح شكله غريب وصغير فتحت الاسوره) خلاص كده
انا : عندك الشنط اهى خدى الى انتى عايزه وبسرعه قبل ما اغير رأي
طلعت انا وعلى بره وليليه بعدنا بى نصف ساعه ومعاها ثلاث شنط بس ايه شنط كبير جدا زى بتاعت السفر بس الحجم الكبير جدا
انا : ليليه
ليليه : (لفت ليا وهى قلقانه) احنا بنا اتفاق
انا : هو مين الطفل الى كان عندك ده
ليليه : ده ابني
انا : اسمه ايه
ليليه : اسمه خالد
انا : (اطمنت الانها لو قالت على يبقى جاسر لسه عايش واللعبه مكمله لكن كده لا) هو انا اعرف ابوه
ليليه : لا ابوه راجل طيب وغلبان ومتجوزين فى شقتي
انا : طيب يا ليليه لو احتجتى حاجه بلغينى (بصت لى الشنط) رغم انى عارف انك مش ها تحتاجيني
مشيت ليليه بس ليليه مش خاينه هى ملهاش اى طرف فى النزاع لا انا حتى ملمستش منها شعره خالص هى بس عملت كده بى دافع الطمع بس لما فاقت عرفت انها ممكن تكسب اكتر دخلت جوه تانى المكتب وعلى بره ورحت الاوضه كان لسه فيها فلوس شغلت بروتكول الاحتواء ده ها يقفل الاوضه ويحرقها كلها بالى فيها الاوضه دى اتكشفت خلاص طلعت على المستشفى علشان الحرق الى فى ايدى ده وبعد ما خلصت رجعت البيت تانى بعد الاحضان لى على قعدنا
انا : منى سندى عايزكم تجهزه نفسكم وتلمه كل هدمكم يله
امى : ها تعمل ايه
انا : الخطر لسه قريب لينا علشان يبعد لزم ابعد عن العيال دي
راضى : طيب ازي
انا : عادى امى ممكن تقعدى معاهم
امى : ليه ما يرجعه البلد
انا : مش ها ينفع يعيشه فى البلد لزم هنا
امى : طيب
انا : ابراهيم راضى انتو رجاله البيت وانا غايب
ابراهيم : ماشى يا عمي
انا : (مسكت ايد امى وبستها) انا عايش لحد دلوقتى بى دعوتك بس مش بحظي
امى : و هافضل ادعيلك لحد اخر يوم فى عمري
انا : على انا مسافر شويه انتا هنا مكانى لزم تاخد بالك من اخواتك البنات ماشى و متطلعش من البيت غير ومعاك سامح فاهم سامح بس
على : انتا راح فين
انا : مسافر شويه وراجع تانى ماشى لميتا مين اكتر حد بتحبيه هنا
لميتا : (شورت على فرح)
انا : فرح خالى بالك من لميتا وانا مسافر انتى اكتر وحده بتحبها ماشي
فرح : فى عيني
نزلت منى وسندي
انا : منى سندى احنا لزم نسافر
سندى : فين
منى : ليه
انا: ها خدكم شهر عسل جديد يله اجهزه
طلعت غيرت هدومى ونزلت تحت بره البيت
انا : سامح انا مسافر فتره مش عارف لو طويله او قصره بس لوحدى انتا هنا تحرس على ابنى ميطلعش غير وانتا معاه ماشي
سامح : ماشي
انا : فى شويه ديول ورايه لزم حد يقتطعها
سامح : مين
انا : الى سلم لينا رافى وكمان السواق بتاع ماك ماشي
سامح : اشمعنا دلوقتي
انا : دل ناس خاينه ولزم يموته حتى لو خانه لينا فاهم انا كنت سيبهم علشان التحقيقات بس
سامح : حصل
انا : درغام لزم يموت بى ايدك انتا
سامح : (بص فى الارض) اعفينى انا خالى امام يعملها
انا : (رفعت راسه) درغام مش اخوك هو خاين و لو خان ولى نعمته يخون صحبه يخون اخوه
سامح : فهمت
ركبت العربيه ومعايا منى وسندى وصلنا المطار ركبنا طياره لى المكسيك وطياره تانيه لى الجزيره نزله
منى : ايه الجزيره دي
انا : دى جزيره انا شريها
سندى : وجبت فلوس تشترى جزيره كمله منين
انا : انتى فكره فلوس الاثار حاجه قليله لا انا كسبت فلوس كتيره قوي.
منى : وايه الحراسه دى كلها
انا : دل حرس الجزيره كفايه اسأله بقى ده وقت الاستمتاع يله
دخلنا القصر الى فى الجزيره وقعدنا هناك مده كانت فاكر انى هاقعد شهر لكن لا احنا قعدنا سنه كمله بين سندى ومنى نسيت الدنيا كلها
عوده من الفلاش باك
فوقت من السرح على تلفونى كان سليم
سليم : مبروك رجوعك بالسلامه
انا :…… يسلمك
سليم : بس اموت واعرف انتا كنت فين
انا : فى الدنيا
سليم : الخطر ذال نفوق لى شغلنا بقي
انا : بقولك ايه ليك سكه فى البضاعه المتهربه
سليم : اشمعنا
انا : اصل عايز……….. ايه رايك مصلحه حلوه
سليم : طبعا حلوه انا معاك بس ليا نسبه
انا : 10%
سليم : بس
انا : مفيش بس انتا عارف النسبه دى تطلع كام الباقى ده رزقي
سليم : قعدتك بعيد فتحت مخ اكتر واكتر
انا : عد الجمائل بقى يا عم
فى مشهد اخر
ابراهيم وراضى وفرح وليليان قعدين فى كافيه ومعاهم سيف وبسنت فى الفتره دى ليليان قدرت تخالى ابراهيم صديق وبعد كده العلاقه تطورت بقى حببها وهى حببته
سيف : ايه النتيجه عندك ظهرت
ابراهيم : ايوه طلعت بى امتياز
بسنت : انتا على طول كده كل دراستك بى تقدير
ليليان : بلاش حسد حبيبى عبقري
بسنت : واحسد على ايه **** يخليكم لى بعض يا حبيبتي
فرح : ايه ده
راضى : فى ايه
فرح : على رجع
سيف : على مين
فرح : عمى علي
سيف : بس انا سمعت انه مات
راضى : بطل فقر بقى لسه عايش رجع امته
فرح : لميتا بتقولى اهو على الواتس.
ليليان : طيب يله نرجع لحسن ماما وحشانى قوي
سيف : طيب الاردر
ابراهيم : مش مهم الاردر الحساب لو سمحت
حاسب ابراهيم ومشيه كلهم
بسنت : هو انتا كده كل مره تسيبه يحاسب
سيف : اعمل ايه هما بقعده فى اماكن غليه قوى وانا معيش فلوس
بسنت : وبعدين اطلب من ابوك
سيف: لسه متخانق معاه انا مصاريفى كترت وهو الدنيا وقفه معاه
بسنت : طيب وبعدين
سيف : وله قبلين تتدبر يله نمشي
فى مشهد اخر
البيت فى الصعيد محمود قاعد ورحله ابو سيف اسمه عبدالرحمن
محمود : اهلا شرفت يا حج عبدالرحمن
عبدالرحمن : عامل ايه يا حج محمود
محمود : تمام الدنيا ماشيه اهو
عبدالرحمن : بص يا حج انا جيلك فى مصلحه
محمود : مصلحه ايه بس نشرب حاجه الأول قهوتك ايه وله شاي
عبدالرحمن : يبقى قهوه مظبوط
محمود : (طلب القهوه) خير
عبدالرحمن : انا سمعت انى على بيه اخوك شغال فى الاثار
محمود : اثار ليه هو على محتاج
عبدالرحمن : لا كلنا محتاجين على بيه هو الراس الكبيره
محمود : ازى فهمنى اكتر
عبدالرحمن : يعنى كلنا وسطه لكن على بيه هو الى بياخد الحاجه على بره مصر عدل هو الراس الكبيره فى الشغل ده
محمود : طيب ايه المطلوب بالظبط
عبدالرحمن : انا طالب خدمه عايزك تعرفنى عليه وكل شغل بينى وبينه ليك فى نسبه
محمود : بس على مسافر بقاله سنه
عبدالرحمن : رجع النهارده
محمود : انتا عرفت منين
عبدالرحمن : من السوق شد مره واحده ولما سألت قاله انه رجع
محمود : طيب انتا لزم تشتغل معاه بطريقه مباشره يعني
عبدالرحمن : فى الشغل ده اغلبه نصابين فى مراكز كبيره لما تشتغل مع الكبير تبقى محمي
محمود : طيب يا حج عبدالرحمن انا ها كلمه وارد عليك ماشي
عبدالرحمن : اتمنى ترد عليا فى اقرب وقت
مشى عبدالرحمن وقعد محمود يفكر الانه مدقش على باب غير ولقى على اخو وره
فى مشهد اخر
ابراهيم مع ليليان فى العربيه وهو سايق
ابراهيم : عايزن نخف كلام شويه قدمهم
ليليان : نخف ازي
ابراهيم : يعنى علشان امك وعلى ميحسوش انى بنا حاجه
ليليان : ليه هو احنا بنعمل حاجه غلط وله ايه
ابراهيم : لا علشان ممتك وعلى ميفكروش انى استغليت عدم وجدهم ولعبت فى دماغك
ليليان : ايه جو الافلام ده مفيش الكلام ده احنا كبار مفيش حاجه غلط عملنها او بنعملها
ابراهيم : اصل
ليليان : لا اصل وله فصل ابراهيم انتا شايف الى بنا حاجه غلط ولزم نخبيها
ابراهيم : لا
ليليان : يبقى خلاص ماشي
وصله البيت ودخله جوه
ليليان : علي
انا : (خدتها بالحضن) عمله ايه يا قمر
فرح : ايه بس الحلاوه دى ما تخدنا نسافر معاك المره الجيه
انا : بس كده من عينى يا قمر
قعدنا اتغدينا وعدى اليوم عادى جدا مفيش فيه حاجه جديده و زيه الشهر برضه خلصت كام صفقه وقفين وكمان شديت السوق علشان يعرفه انى فى كبير لسه موجود غير بقى فى ناس طلعت انى ميت خلصنا تجديد المصنع وطلعنا اول شحنه بره مصر وجالى محمود ومصطفى البيت عندى وهما متنرفزين اصل الشحنه دى بعتها بلد فى افريقيا مش موجوده على الخريطه اصلا
مصطفى : فين الفلوس يا علي
انا : اهدى طيب واشرب الشاى علشان نعرف نتكلم
محمود : كلام ايه انتا قولت فى ناس ها تيجى تاخد البضاعه من المصنع وبس اول ما وصله ناس شكلها غريب خدوها ايه سرقوها اضحك عليك
انا : اقعد طيب
مصطفى : مفيش قعده احنا خسرنا كل حاجه غير فلوس العماله الجديده وكمان البضاعه الكتير الى فى المخازن احنا ضعنا
انا : اشرب الشاى واهدي
امى : انتا ايه البرود ده فى ايه
انا : بصى يا امى احنا بعنا البضاعه دى فى افريقيا والدفع فى افريقيا غير اى حته فى العالم احنا بعنا لى دوله مش موجوده على الخريطه اصلا الدفع بقى بيكون ببضاعه
محمود : يعنى انتا اخدت بدل البضاعه بضاعه
انا : ايوه بس مش اى بضاعه افهمكم انا اتفقت معاهم الدفع بى خام الحديد وده تصريفه فى المصنع عندى ومفيش حديد بيخسر يا ناخد بدله ماس خام
مصطفى : يعنى ايه ماس خام
انا : (فتحت خزنه وطلعت منها علبه سمنه مقفوله) اتفضله ده تمن البضاعه
محمود : دى سمنه
انا : دى مش اى سمنه دى سمنه الهانم اخف سمنه فى العالم انا شخصين بحب انه يطبخه بيها
محمود : (انفجر خلاص شايف واحد مضيع بضاعه بى ملاين وقاعد بارد جدا) خخخخخخخخ انتا بتهزر
امى : متخلص يا على اخواتك ها يتشله
انا: (فتحت علبه السمنة وطلعت منها قطعه ماس) ده الدفع ده ماس خام
محمود : خام
انا : القطعه دى فى شكلها ده ملهاش سعر لكن انا ليا معارف ها يخدوها تتقطع وتتختم وترجع سعتها يبقى ليها سعر فهمته انا عمرى ما اضيعكم انتو اخواتي
مصطفى : يعنى يسو كام دل
انا : لا كتير من 500 مليون دولار لى مليار
طبعاً الكل فتح بقه من الدهشه والرقم الكبير هما يوم ما فكره ممكن يكسبه 10 او 20 مليون لكن الرقم ده كان كبير جدا ليها
مصطفى : (فاتح بقه) هو فى ارقام زى كده
انا : فى وفى كتير كمان امشو ورايه انتو بس وانا اكسبكم دهب
محمود : او ماس هههههه
انا : او ماس (طلعت علبه معدن تانى فضيت فيها الماس وقفلتها ببصمه الصباع)
محمود : انتا رايح فين
انا : اديهم لى الراجل بتاعى على فكره ها ياخد 10%
محمود : لالا يا على كتير احنا نديله فلوس مش نسبه
انا : (وقفت من مكانى وفكرت شويه فى كلامه الغير منطقي) فلوس ازى يعنى كام مثلاً
محمود : يعنى ممكن نديله مليون جنيه مثلاً
انا : ام مليون جنيه مش شايف انه كتير شويه
محمود : لالا مش كتير خالص دى مصلحتنا احنا ورزقنا احنا ليه ندخل غريب بنا
انا : بص يا محمود من غير الراجل ده مفيش حاجه من دل ليهم لزمه فهمت
محمود : (انفعل) انتا عايز الغريب ياخد تعبى وشقايه
انا : (ببرود) تعبك وشقاك ها تفضل طول عمرك غبى ومتسرع مش ها تتغير اسمع الراجل ده هو الى بيطلع بره عايز انتا تاخد مكانه وتاخد نسبه ماشى موافق بس شيل انتا البضاعه وعدى بيها الحدود يا حمار فى كلمه حلوه ابوك زمان كان بيقولها انا عرفتها من امك كان يقول لو قدامك دبيحه حلوه طلع عينك لحد ما دبحتها وشفتها ونضفتها من العضم وقدامك كلب عمل ينبح عايز يهبشها تسيبه يهبشها وله ترمى ليه شويه الجلد والعضم وانتا كسبان
مصطفي: لا طبعا تبقى كسبان
انا : اهو اخوك الكبير رد عليك دلوقتى وبعدين 90%مش قليله السكه دى تربها دهب او الماس
محمود : (من تحت الضرس) ماشى يا علي
انا : (خبط على كتفه) شاطر عقلى ابنك يا امى سامح
سامح : (دخل البيت) ايوه
انا : امسك الشنطه دى ابعتها لى سليم وتديها ليه شخصين
سامح : حصل
سبتهم فى المكتب وطلعت الاوضه لى منى كانت عايزني
انا : خير يا حبيبي
منى : فى واحد من معرفى عايز يقبلك دلوقتي
انا : مين ده
منى : واحد اسمه احمد عايز يقبلنى انا وانتا فى المكتب
انا : اعرف
منى : مش عارفه بس يله
انا : ماشى يله
لبست انا ومنى ونزلنا رحنا المكتب ودخلنا قعدنا شويه لقيت واد ممكن يكون عنده 25 او 30 سنه عيل بالنسبه ليا داخل ومعاه حراسه كتير جدا مله الصاله كلها
منى : شرفت يا احمد بيه اتفضل
احمد : (مد ايده بالسلام) اهلا يا على انا سعيد بالتعرف عليك
انا : اهلا يا احمد اتفضل يا حبيبى اتفضل
قعدنا على المكتب
انا : خير يابني
احمد : انا امرت منى انى عايز اقبلك فى اسرع وقت
انا : امرتها امممم طيب خير
احمد : انا وسيط وجى بى عرض كويس ليك انتا بعت بضاعه بره مصر واستلمت بدلها ماس احنا عايزنه
انا : طيب ماشي
احمد : طيب فين هو
انا : فى جيبي
احمد : (اتنرفز) انتا ها تهزر انتا لو عايز تشتغل وتاكل عايش يبقى عن طرقنا احنا من غيرنا متقدرش تبيع حته واحده فى العالم كله
انا : بص يا حماده انتا لو اخر واحد مش هاشتغل معاك ولو حكمت ها روح لى ديمن درك شخصين والجزيرة بتعته مش بعيده
احمد : (وشه اصفر) متقولش اسامى اكبر منك ومن البلد دى كلها
انا : ديمن درك
احمد : اعتبر انى احنا متفقناش
انا : ايوه
احمد : (داس على زرار ولقيت الحرس بتاعه الى كانه بره دخله كلهم ورفعه السلاح فى وشي)
منى : (قامت من على الكرسى بتعها وجت وقفت جنبي) جر ايه يا احمد بيه احنا متفقناش على كده
احمد : جوزك عندى ولزم حد يكسر دماغه
انا : (رجعت ضهرى لى وره على كرسى المكتب وضحكت جامد اصله عيل بالنسبه ليا) هههههههه بقى انتا ها تكسر دماغى انا هههههه شكلك ظريف خالص هههههه (دوست على زرار فى الكرسى حته من السقف اتحركت ونزل منها مدفع جيل نوف) بص يا حماده ده مدفع جيل نوف مضاد لى الطيارات متوصل لى سنسور حركه ومتوجه ليكم يعنى لو حد اتحرك ها يموت بيضرب الف طلقه فى الدقيقه (واحد من رجلته اتحركه المدفع فرتك خله مصفي) ليه كده اهو زعل نصيحه امشى يابنى طول مانتا قادر تمشى اطلع بره انتا والخرفان بتوعك يله
احمد : بقى كده ماشي
انا : ايوه كده وامشى بدل ما اشغله حلاً يله
وقفت المدفع عن الضرب بس هو لسه بره وطلع احمد والى معاه اصل انا عامل المكتب ده زى بيت الموت لو حد دخل وانا مش عايزه يدخل او عمل حاجه غلط يبقى لزم يموت
انا : امام
امام: (دخل) ايوه
انا : اخلص من الجثه دى بس من الباب الخلفى ماشي
امام : حصل
خده امام الجثه وطله بره
منى :مين هو ديمن درك ده
انا : ده حوار كبير جدا افهمك ديمن درك ده محتكر الماس فى العالم كله غير بقى الحكومه الامريكيا والروسيا بتاخد منه اوامر الصبح
منى : بس اسمع انه اسطوره
انا: كل اسطوره وليها اصل من الواقع بصى عارف الى حصل فى العراق او اليمن او ليبيا او سوريا
منى : ايوه ملهم
انا : اهو البلاد دى كل واحده فيهم معاها فلوس تقدر تغطى الكره الارضيه كلها محبوش يسمعه كلام ديمن درك ده كله حصل فيهم هو الى وقع العراق فى ايد امريكا وقع سوريا فى ايد كل الناس دى وهو سبب القسمه والحرب فى ليبيا ده الى حاكم العالم بالفلوس
منى : على انتا دخلت سكك بعيده قوي
انا : كنت فى سن الخروف الى كان قاعد هنا ده وعملت حجت هو ميجيش فى خياله انى عملتها
منى : على الى وره احمد ده شبح بس عايش على الأرض وانتا بتلعب مع الاشباح
انا : بس بكسب تخيلى بقى لما العب مع اشباح بقوتهم وجبروتهم وأفضل عايش لا وبطلع كسبان كمان
منى : انا خايفه عليك منهم
انا : بلاش تخافى تانى مره لما حد يكون عايز يقبلنى تقولى مين هو وعايزنى فى ايه بلاش اكون اعمى تانى لوله المدفع ده كان زمانى انا وانتى فى خبر كان ماشي
منى : ماشي
رجعت منى البيت وانا رحت لى سليم وصلت
سليم : انا نفسى اعرف الفكره دى جتلك منين
انا : عيب عليك يا سليم انا على الصمدى برضه
سليم : حقيقى صدقت لما قولت انك ها تبقى حاجه كبيره قوى بعدين يا علي
انا : ماشى يا عم سليم عايزك تاخد البضاعه بره بعد ما تصرف جزء منها تحطه فى حسابات بره مصر تقسم على ثلاثه والباقى عايزه مجمد
سليم : احسب نسبه القرض بتاع اخواتك
انا : لا بلاش سبهم دل غلابه برضه وكمان عايز نسبتى من شغل السنتين الاخيره فى حسابى بره مصر
سليم : اشمعنا
انا : مش عايز اكبر حسابى جوه مصر علشان لو وقعت ابقى فى امان
سليم : متخفش يا على احنا مش ها نسمح انك تقع
انا : مفيش حاجه مضمونه يا سليم يمكن واحد يجى يلبسني
سليم : يلبسك انتا هههههههه ضحكتنى يا على ازى طيب
انا : انتا فاكر حوار جاسر بتاع السنه الى فاتت انا رجعت منه بأعجوبة يا سليم انا كنت ها موت وانا مسالم عادى جدا اسمع بس كلامى وفرق الفلوس فى حسابات كتير ماشي
سليم : ماشى يابن الصمدى بقولك ايه مين الى زارك فى المكتب النهارده
انا : ده عيل خروف اسمه احمد بعته الى مشغله
سليم : معلش يا على انتا لبستهم فى حيطه بالحجات الى جبتها من عند رافى فى بيته يا مفتري
انا : جرى ايه يا سليم ها تحسد وله ايه
سليم : مش قصدى امسك (ادانى قزازه شنبين) دى هديه مينى ليك
انا : (مسكت القزازه) من زمان الواحد مشفش هداياك الغالية دى يله عايز حاجه
سليم :شكرا
مشيت من عند سليم ورجعت البيت تاني
على : بابا
انا : ايوه يا علي
على : انا عايز اخرج مع اصحابى فى المدرسه
انا : انتا بتشوفهم فى النادى وبعدين الساعه كام معاك
على : الساعه سته
انا : متأخر يا علي
على : لالا مش متأخر خالص
انا : طيب بس تاخد معاك امام
على : لا خلى سامح
انا : علشان تهرب منه زى ما بتعمل صح
على : لالا انا بقيت مسالم خلاص
انا : امام وله لا
على : خلاص امام ماشي
طلع على يلبس ولقيت ليليان وابراهيم لبسين ونزلين
انا : على فين بقى انتو كمان
ليليان : بقولك ايه كول عايش مع سندى ومنى واحنا ها نفضى البيت ليكم ماشى مصلحه يا عم
انا : مصلحه يابنت القرده بقيتى سفله
ليليان : من زمان بس انتا الى مش حاسس طول عمرى سفله
منى : لا بجد رايحين فين
ابراهيم : مش عارف الصراحه
سندى : ازى يعني
ابراهيم : مش عارف ازى برضه
انا : (بصيت ليه قوي) انتا كنت نايم
ابراهيم : ايوه (عيب ابراهيم لما ينام وحد يصحيه لا ارسال وله استقبال مش بيبقى فاهم حاجه خالص)
انا : طيب روح يا اخويا راح
مشى ابراهيم مع ليليان
منى : مش مرتاح لى الاتنين دل خالص فى حاجه غلط
انا : اشمعنا يعني
منى : اصلى دخلت المطبخ لقيت ليليان قعده على الروخامه وابراهيم بيأكلها زى ما يكونه فى شهر العسل
انا : (استغربت جدا من كلامها) شهر عسل لا يا منى طلعى الى فى دماغك ده خالص الاتنين كبار وفهمين
منى : على انا مش مرتاحه
انا : منى انا عارف بقول ايه انا واثق فيهم
فى مشهد اخر
ليليان وابراهيم فى العربيه
ليليان : ايوه الكافيه ده اركن بقي
ابراهيم : انا اول مره اجى هنا
ليليان : ده مكان جديد يله انزل بقي
نزل ابراهيم وليليان مسكت ايده ودخله الكافيه لقى بالين كتير وفرقه
ليليان : كل سنه وانت طيب
راضى : النهارده عيد ميلادك يا مغفل
ابراهيم : (استغرب الانه عمره ما احتفل بعيد ميلاده خالص) بجد
حسن: (صاحب ابراهيم من الجامعة) ايوه يا عم الف مبروك عبال البكاري
ابراهيم: (بص فى عينه) انتا مصتبح
حسن : الصراحه ايوه
ابراهيم : طيب استر يالى بتستر
امال : كل سنه وانتا طيب يا هيما
ابراهيم : وانتى طيبه يا ميمو
ايمن : ايه يا عم مش فاكر يوم ميلادك
ابراهيم : لا فاكر بس عمرى ما اختفلت به خالص
قعده شويه كله التورته وليليان كانت عزمه كل اصحابهم من الجامعه وقعده لحد الساعه 12 باليل وخلاص مشى كل الناس وطلعه بره
راضى : يله الواحد يروح ينام بقي
فرح : ايوه الواحد تعب قوى يله يا جماعه
ليليان : لا امشو انتو احنا لسه
ابراهيم : ها نروح فين تاني
ليليان : انتا بتاعى النهارده
راضى : طيب يا ابراهيم نسيبك احنا مع المجنونه دى يله تصبحه على خير سلام
مشى راضى وفرح وركب ابراهيم مع ليليان وصفت ليه الطريق لى بيت امها القديم
ابراهيم : احنا بنعمل ايه هنا
ليليان : ادخل بس تعاله
دخله البيت وليليان دخلته اوضه
ليليان : البس ده يله بسرعه
طلعت ليليان وابراهيم قالب فى البس طلع مايوه وكمان روب خلع ولبسهم وطلع بره لقى ليليان وقفه قدام حمام السباحه لبسه روب
ابراهيم : ايه الى انتى لبسه وايه الى انا لبسه ده كمان الجو برد قوي
ليليان : احنا ها ننزل المياه ننزل ازى بقى بلبسك
ابراهيم : مياه ايه احنا فى شهر 12
ليليان : ده حمام سباحه داخلى يعنى مياه سخنه يله بقي
ابراهيم : (خلع الروب ونزل المياه وقعد فيها) وبعدين
ليليان : (خلعت الروب وكانت لبسه مايو بكينى قطعتين ونزلت معاه)
ابراهيم : (استغرب من ليليان هو عارف انها جريائه بس كده لا) ايه الى انتى عمله ده
ليليان : (خدته فى حضنها) بحتفل بعيد ميلادك على طريقتى الخاصه امسك
ابراهيم : ايه ده
ليليان : ده شنبين (سرقه قزازه من عندى ولاد الكلب انتو عرفين تمنها كام كلاب)
قعده فى المياه وابراهيم مش على بعضه خالص اصل ليليان بطل الصراحه حاجه كده خيال نسخه فى جسمها من عائشه بن حمد الممثله
ليليان : (قربت منه وباسته من شفايفه و هو اندمج معاها جدا) اممممم
ابراهيم : (بعد عنها) بحبك
ليليان : مش واقته (باسته تاني)
ابراهيم : (شالها) بموت فيكى (خلعها البر وطلع بززها ونزل فيهم عض ولحس)
ليليان : (شهقت) اهههههه اممم قوى ايوه
ابراهيم : (خد فرده ولسانه بقى يلفه حوليها ويشد بلطف ويعض)
ليليان : اههه براحه يا حبيبى ها يتقطعه فى ايدك
ابراهيم : نفسى اقعهم الى مجانينى من يوم ما شوفتهم
ليليان : انا النهارده بتعتك لوحدك
ابراهيم : (بسها من شفايفها ونزل بى البوس لحد كسها) امم ينفع
ليليان : (غرقانه فى الشهوه) كل حاجه تنفع النهارده
ابراهيم : (عدل الاندر على جنب كانت لبسه اندر فتله و اول ما شاف كسها المنفوخ لونه وردى اتجنين ونزل لحس فيه)
ليليان : اه اه اه براحه يا حبيبى اههههه براحه اممم جميل كمل اكتر ام اكتر اههه اممم اكتر ها جيب ها جيب (نزلت ليليان شلال عسل من كسها)
ابراهيم : طلع بسها من بقها تاني
ليليان : ( نزلت خلعته المايوه وطلعت زبه ونزلت شهقت) هاااا كل ده انا كنت مراهنه انه كبير (مشت لسنها عليه من بره وبعد كده خدته فى بقها) اهه حلو اوي
ابراهيم : (نايم على ضهره على الارض) اه مصك حلو قوي
ليليان : زبك هو الأحلى (ورجعت تانى تمصه قوي)
ابراهيم : (فضل على الوضع ده شويه لحد ما خلاص ها يجيب) ها جيب
ليليان : (حطت زبره بين بززها ودعكته) جيب يا حبيبى بين بزاز حبيبتك
ابراهيم : (اتشنج جامد وجبهم) اههه
نزله الاتنين المياه تانى ينضفه نفسهم
المشهد الريسي
قاعد فى البيت سندى ومنى كل واحده طلعت الاوضه بتعتها وانا قاعد تحت جالى تلفون
انا : الو
امام : الو يا باشا فى مصيبه
انا : فى ايه يا امام
امام : على اختفي
انا : (انفعلت) ايه اختفى ازى يا امام
امام : احنا وصلنا مول فى التجمع دخله وقابل اصحابه وبعد كده دخل الحمام فى الكافيه واختفي
انا : اقلب المول كله انا ها بعت الرجاله دلوقتى ارجعه به يا بلاش ترجعه علشان سعتها ها قتلكم بى ايدي
قفل امام وانا قعدت متوتر جدا وخايف على ابنى وبعد نصف ساعه امام كلمني
انا : ها طمني
امام : انا رجعت كاميرات المراقبه على طلع من باب خالفى فى الكافيه من نحيه المطبخ وطله بره المول طلب اوبر لما رجعنا عرفنا انه طلب رحله لى الرحاب وصلت ليه قاعد فى كافيه مع واحده
انا : (استغربت) واحده واحدة مين شكلها ايه
امام : دى واحده معاه فى المدرسه
انا : مدرسه ابن الكلب غفلك وراح يقابل كلب ابن كلاب بقولك ايه سيبه لحد ما يخلص و اول ما يطلع هاته من قفه
امام : ماشي
قفل امام وانا قعدت ادحك علشان غفله انا معرفتش اغفل امام سامح ماشى لكن امام كان صعب جدا ناصح ابن الكلب فضلت قاعد وطافى الانوار كلها ولقيت ابراهيم داخل مع ليليان فى هدوء علشان محدش يسمع صوتهم
ليليان : بس بقى لحسن حد يسمعنا
ابراهيم : لو على سمعنا ها تلقيه نازل بى شنبه الى مربيه جديد ده يفضل يهزق فينا وهو شكله يدحك اساس
ليليان : ههههههه تصدق عندك حق مش ليق عليه خالص بس شكله يدحك قوي
ابراهيم : (بسها من شفايفها) تصبحى على خير يا قمر
ليليان : (اتكسفت) وانتا من اهله يا حبيبى سلام
طلعت ليليان وابراهيم راح الاستراحه ينام وانا قعدت مسكت شنبى وقولت (بقى شنبى شكله يدحك طيب انا ها علقكم بكره) ايوه انا مديق من الى عملوه بس فى دماغى انهم شباب لزم يحصل بنهم كده بس برضه لزم يتحط ليهم قانون ونظام علشان الدنيا متبقاش مفتوحه على البحرى خالص طلعت بره البيت امام كان وصل ونزل علي
على : (وهو متنرفز) امام انا مش بحب الاسلوب ده انا اعمل الى انا عايزه
امام : طيب لما تحصل ليك حاجه ابوك ها يسبنى لا انتا فاكر درغام راح فين ها
على : بابا امام لزم يمشى ارفده
انا : (قعدت على السلم قدام القصر) تعاله اقعد جنبي
على : ايوه نعم
انا : ينفع كده تختفى فجأه وبعيدن مين الى كنت قاعد معاها دي
على : دى دارين صحبتى محدش من حقه يرقبني
انا : انا نفسى اعرف انتا ازى تتكلم مع امام بالطريقه دى ازي
على : ده واحد شغال عندنا
انا : أخرس مش عايز اسمع الكلمه دى تانى الراجل ده ممكن فى ثانيه يختار بين حياتك وحياته عارف يعنى ايه يعنى يا تموت انتا يا يموت هو الراجل ده احسن من اى حد انتا فاكر المرتب الى بياخده ده كفايه لا المرتب ده حاجه بتساعده انه يعشى وعاش ماشى مات وهو بيحمينا ماشى هو راضى قولى بقى حد ممكن يعمل كده امام كان خايف عليك يله اطلع فوق على اوضك مفيش خروج لحد ما اقول انتا معاقب وله نادى وله غيره يله
طلع على وهو مدايق
انا : امام انا اسف جدا على كلام ابنى بس صدقنى انا مش شيفك كده خالص انتا راجل مخلص
امام : (طلع مسدسه وادهولي) انا فشلت فى حمايه على وقصرت
انا : ايه ده
امام : تمن التقصير الموت
انا : مفيش الكلام ده شيل مسدسك انتا مكنتش تتوقع على يعمل كده انتا مش مقاصير خالص انتا راجل جدع
امام : (استغرب) بس
انا : مفيش بس يله تصبح على خير سلام
طلعت الاوضه لى منى كان النهارده يومها دخلت لقتها قعده على السرير وضمه رجلها على صدرها وشده اللحاف عليها
انا : ايه قعده زى الى اتكب طبخها كده (رحت جنبها على السرير)
منى : (مدت ايدها على الكمودينو وجابت حاجه بلاستك كده) اتفضل
انا : (مسكت البتاعه دى انا عرفها كويس) ايه ده
منى : انا حامل
المشهد العام
على قدر يفلت من الموت بى اعجوبه واختفى فتره حلوه مع سندى ومنى وبعد ما راجع لقى جبهات حرب كتير مفتوحه فى وشه مين احمد ده ومين الى وره مين الى بعته وعلى ضره بائه وها يعمل ايه معاه و يا تره احمد بس وله ها يجى وره ناس كتير اصل مفيش حد يجى لوحده ومنى كانت زعلانه ليه لما عرفت انه حامل يا تره الايام مخبيه ايه وعلى ها يفضل محظوظ كده وله حظه ها يخصل اصل يا زوز مفيش حاجه مش بتخلص
كنتم مع الفصل الاول سلسله الفنجان٤ نلقاكم فى فصول اخر
اتمنى لكم قرائه ممتعه
يتبع……….